برای حل کردن صورت مسئله بهتر است خودمان را جای ماشین قرار دهیم! تصور کنید که ساعت‌ها در هوای سرد بی حرکت ایستاده‌اید و قرار است که یک‌باره شروع به دویدن کنید! انجام چنین کاری بدون شک سلامتی شما را تهدید خواهد کرد و این شرایط برای ماشین بیچاره، سخت‌تر از آنی است که فکرش را بکنید.
برای روشن شدن موضوع، بیایید تا حال و روز ماشین را در دقایق اولیه استارت زدن در هوای سرد بررسی کنیم. برای به حرکت درآوردن یک خودرو، صدها قطعه‌ی مختلف با سرعت متفاوت حرکت می‌کنند. مثلا زمانی که عقربه دور شمار عدد ۲۰۰۰ را نشان می‌دهد، پیستون و شاتون‌ها ۲۰۰۰ بار در دقیقه بالا و پایین می‌روند!
در نتیجه‌‌ی این حرکات سریع، اصطکاک شدیدی ایجاد میشود که در اینجا روغن، وظیفه‌ی کاهش اصطکاک و حرارت را بر عهده دارد.
روغن موتور با فرمولی که دارد، در هوای سرد هم به وظیفه‌اش عمل می‌کند؛ ولی در دمای زیر صفر، روغن سفت‌تر خواهد شد و در نتیجه مدت کوتاهی طول می‌کشد که تمام قسمت‌ها به درستی روغنکاری شوند.
ماشین‌های کاربراتوری را یادتان هست؟ برای روشن کردن‌شان در هوای سرد نیاز به یک متخصص داشتیم، چقدر گاز بدهیم که خفه نکند، ساسات را چقدر بکشیم و… ولی اتومبیل‌های انژکتوری اهل حساب و کتاب هستند و همه چیز را هلو برو تو گلو کرده‌اند.
یک موتور انژکتوری سلامت در دمای زیر صفر با یک استارت روشن میشود، ولی در این شرایط ECU (مغز الکترونیکی ماشین) برای خاموش نشدن موتور، دستور پاشش سوخت بیشتری را به انژکتورها می‌دهد، همین سوخت زیاد روغن را از دیواره سیلندرها شستشو می‌دهد و در نتیجه اصطکاک بین پیستون و دیواره سیلندرها افزایش پیدا می‌کند!
این شرایط تا زمانی که دمای پیشرانه تا حدود ۴۰ درجه برسد همچنان ادامه دارد، ولی همچنان عنوان کردیم که روغن موتور در دمای زیر صفر غلظت بیشتری دارد و کمی زمان می‌برد که روغن رسانی را به درستی انجام دهد.
پس با این وضعیت راهکار چیست؟
