اسب بخار همه چیز نیست!
هرچه سیر تاریخ را معکوس کنیم و به عقب برگردیم بیشتر به این گزاره پی می‌بریم که موتورهای قدیمی‌تر با کمک حجم و سیلندر بیشتر به افزایش قدرت نائل می‌شدند و هرچه جلوتر می‌آییم این هدف از طریق افزایش راندمان موتور و نصب سیستم‌های سوپرشارژر و توربوشارژر روی موتور محقق می‌شود. اسب بخار در یک تعریف علمی به میزان نیرویی گفته می‌شود که موتور در هر ثانیه بتواند وزنه‌ای معادل ۷۵ کیلوگرم را به طول یا ارتفاع یک متر بکشد و بلند کند. جدا از تعریف علمی اما با کمک اسب بخار می‌توان سنجید موتور چه مقدار توانایی کشش به هر خودرو می‌دهد. این یعنی اسب بخار رابط بین وزن و میزان جابجایی خودرو را در هر لحظه بیان می‌کند. هرچه خودرو سبک تر و اسب بخار تولید شده توسط موتور بهتر باشد این یعنی توانایی موتور شما برای حرکت سریع و پرشتاب بیشتر است. خودروهای سوپراسپورت بهترین مثال برای آن مورد هستند چرا که اغلب بیش از ۶۰۰ اسب بخار نیرو داشته و کمتر از ۱۴۰۰ کیلو وزن دارند.
البته بازهم همه چیز به اسب بخار نیست و در میان سدان‌های شهری، کراس‌اوورها و هاچ بک‌ها کمتر مصداق دارد چرا که مسائلی به غیر از سرعت و شتاب در اولویت هستند. مصرف سوخت اندک، ارائه حداکثری نیروی موتور در دورهای پایین و نیز استهلاک اندک سه فاکتور مهمی هستند که معمولا بیش از اسب بخار باید مد نظر خریداران قرار گیرند. موتورهایی که در ساخت آن ازسیستم پاشش سوخت مستقیم و چندنقطه‌ای (Mpi)، سیستم زمان‌بندی متغیر سوپاپ‌ها (vvti)، آلیاژهای مدرن نظیر منیزیم و آلومینیوم، و سیستم ۴سوپاپه برای هر سیلندر استفاده می‌کنند عموما دارای تکنولوژی جدیدی بوده و خریدشان به صرفه است. برای نمونه موتور خودروی هیوندای آی۲۰ مونتاژ کرمان موتور با داشتن تنها 1.4 لیتر حجم، به لطف به‌کارگیری همه این موارد ۱۰۰ اسب بخار نیرو تولید می‌کند در حالی که کمتر از ۶ لیتر سوخت مصرف کرده و کشش مناسبی هم دارد. در عین حال موتور خودرویی مثل پژو پارس با حجم ۱۸۰۰ سی‌سی تنها ۹۷ اسب بخار قدرت دارد و چیزی بیش از ۹ لیتر مصرف سوخت دارد.
